อิเหนา : อิเหนาเข้าเฝ้าท้าวกุเรปัน (๒๗)

อิเหนาเข้าเฝ้าท้าวกุเรปัน
ช้า
๏ เมื่อนั้น	โฉมยงองค์ประไหมสุหรี
เห็นอิเหนาเข้ามาอัญชลี	จึงมีมธุรสพจนา
นี่หากว่าชีวันไม่บรรลัย	จึงได้เห็นพักตร์โอรสา
มิเสียแรงกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงมา	เสนหาก็ไม่เสียที*
ฯ ๔ คำ ฯ
๏ เมื่อนั้น	ระเด่นมนตรีเรืองศรี
ก้มเกล้าทูลสนองพระเสาวนีย์	อันโทษาลูกนี้ผิดนัก
ได้ทูลลาว่าจะมาเป็นหลายหน	สองประหมันนั้นก่นแต่หน่วงหนัก
ต่างองค์อาลัยด้วยใจรัก	หาญหักห้ามไว้มิให้มา
ต่อได้แจ้งอาการในสารศรี	ว่าชนนีจะคลอดโอรสา
พระจึงอวยให้ลูกไคลคลา*	รีบเดินทั้งทิวาราตรี
จะว่าไปก็ในลูกผิดเอง*	เหมือนไม่เกรงเบื้องบาทบทศรี
ถึงประหมันมิให้จรลี	แม้นมิฟังใช่ที่จะทำไม
ตกแต่งเกรงผู้อื่นนั้นยิ่งกว่า	พระบิตุเรศมมารดาเป็นใหญ่
ลูกได้พลั้งผิดคิดเบาใจ	ขอพระองค์จงได้เมตตา
แล้วทูลถวายของขวัญ	สองประหมันประทานขนิษฐา
พระพินิจพิศโฉมวิยะดา	เสนหาพ่างเพียงดวงใจ
พลางดูทำนองสองกษัตริย์	เห็นค่อยคลายเคืองขัดอัชฌาศสัย
จึงบังคมลาคลาไคล	เสด็จไปที่อยู่พระภูมี
ฯ ๑๔ คำ ฯ เสมอ
ช้า
๏ มาจะกล่าวบทไป	ถึงท้าวดาหาเรืองศรี
แจ้งว่าพระเชษฐาธิบดี	มีราชบุตรีโสภา
จึงให้จัดของขวัญทันใด	ตามในสุริย์วงศ์อสัญหยา
ทั้งของตุนาหงันกัลยา	ให้อะหนะสียะตราลูกรัก
ตำมะหงงจงนำสารไป	กราบทูลภูวไนยให้ประจักษ์
ว่าเรากับขนิษฐาสามิภักดิ์	คิดถึงพระทรงศักดิ์เป็นพ้นไป
ฯ ๖ คำ ฯ
ร่าย
๏ บัดนั้น	ตำมะหงงรับสั่งบังคมไหว้*
ออกมาจัดของขวัญทันใด	ใส่ในราชรถเรียงรัน
ตำมะหงงเสนีนั้นขี่ม้า	รีบยกโยธาผายผัน
นอนทางค้างแรมมาหลายวัน	ตรงไปกุเรปันธานี*
ฯ ๔ คำ ฯ เชิด
๏ พอพบเสนาเมืองกาหลัง	อีกทั้งสิงหัดส่าหรี
สามนายก็พากันจรลี*	เข้าในบุรีกุเรปัน
ไปหายาสาตำมะหงง	จึงส่งบรรณาการของขวัญ
เวลาเฝ้าองค์พระทรงธรรม์	ก็พากันเข้าสู่พระโรงชัย
ฯ ๔ คำ ฯ เสมอ
๏ ต่างประนมก้มเกล้าเคารพ	พระปิ่นภพกุเรปันเป็นใหญ่
ตำมะหงงมหาเสนาใน	ทูลไปให้แจ้งกิจจา
บัดนี้พระอนุชาทั้งสาม	มีความโสมนัสเป็นหนักหนา
ให้เสนีนำบรรณาการมา*	ทำขวัญพระนัดดายาใจ
แต่ศรีปัตหราดาหานั้น	ตุนาหงันพระบุตรีศรีใส*
ให้สียะตราโอรสยศไกร	ตามในสุริย์วงศ์เทวา*
ฯ ๖ คำ ฯ